2018
Watersnoodmuseum en Middelburg - Bezoek van 3 mei 2018
Onder een stralende morgenzon en op het afgesproken uur vertrokken we met de bus van Kapelle-op-den-Bos naar onze eerste bestemming nl.” Het Watersnoodmu
seum” in Ouwerkerk. Dit museum werd opgericht door mensen die de watersnoodramp op 1 februari 1953 hadden meegemaakt.
Aan de hand van een brochure die werd overhandigd bij ons vertrek, konden we al wat
wegwijs geraken in de 6 caissons waarin het museum is ondergebracht en die in de tijd van de ramp gediend hebben om het gat in de dijk te dichten.
We werden verwelkomd door onze gids. (Alle gidsen zijn vrijwilligers die toen de ramp hebben meegemaakt.) De koffie stond klaar met voor ieder een “Zeeuwse Bolus”, een typisch gebak van Zeeland. 
Walter stak graag een handje toe om de 2 dames te helpen die de koffie bedeelden, zodat de bediening wat vlotter verliep. Als iedereen een zitplaatsje had gevonden stak de gids van wal om ons verder onder te dompelen in de situatie die zich had voorgedaan; nl. de verschillende oorzaken zoals dijken die in slechte staat waren, stormvloeden enz....Het was een ramp die zovele mensenlevens heeft gekost.
Na een filmvoorstelling over de ramp kon iedereen op eigen tempo de caissons bezoeken.
Een ontdekking die bij velen een diepe indruk heeft nagelaten.
“Lijken drijven, namen golven, ijle verwijzing naar herinnering aan leven, even soms maar zwaar en klein met pijn vervuld, nu omhuld in de glans van weten.
Vergeten kan niet meer.” (Niels Snoek)
Om 12 uur stipt vertrok de bus van Ouwerkerk naar Middelburg. In Middelburg genoten we in restaurant “Hildernisse” van een lekker middagmaal. Het werd door iedereen gesmaakt en na de koffie stonden 3 gidsen, elk met hun verhaal, ons op te wachten om in groepjes de stad Middelburg te verkennen.
Middelburg vond haar oorsprong in het laatste kwart van de 9de eeuw, maar de oudste bekende stadsrechten dateren van de 12de eeuw. Toen vestigden zich daar de Norbertijner Monniken in een klooster, dat uiteindelijk zou uitgroeien tot een grote en machtige abdij.
Het werd een groot omsloten complex met een betoverend mooi plein in het midden, uitstekend om op een bankje in alle rust van de stilte te genieten. Door verschillende factoren o.a. import van specerijen, porselein, alleen verkoop van wijn e.a. ke
nde de stad in de zeventiende eeuw een bloeitijd. Uit deze tijd dateert de stervormige omwalling die nog voor ongeveer 2/3 intact is, de Koepoort is nog de enige ingang die overeind is gebleven van deze omwalling.
In 1798 waren de hoogtijdagen van de VOC (Verenigde Oostindische Compagnie) voorbij en raakte de florerende stad tijdens de Franse Tijd in verval. Daardoor verdwenen enorm veel historische bouwwerken. Toch kent Middelburg nu nog zo’n 1200 beschermde monumenten.
We brachten ook een bezoek aan de jachthaven met zijn prachtige oude VOC pakhuizen in rij langs het water, de Schutsluis uit 1763 en Getijdemolen. 
Na de aanleg van het Kanaal door Walcheren verdween het getij uit de stad en verloor de sluis haar functie. We liepen verder langs de mooie huizen met trapgevels en veel glas, waarvan er nu nog 3 resten uit die tijd.
De kuiperspoort, is echt een verborgen schat in de stad. Dit schilderachtig steegje ligt stilletjes verscholen tussen de Dam en de kaaien. Het plekje is nauwelijks veranderd sinds de tijd dat de kuipers er hun vaten vervaardigden. Het is er ook erg stil.
Het stadhuis aan de markt werd gebouwd in de 15de eeuw en wordt gezien als één van
mooiste gebouwen van Nederland. Het is een laatgotisch monument en hoe langer je ernaar kijkt hoe meer details je waarneemt. Waterspuwers, 25 beelden van Zeeuwse graven en gravinnen (beelden van Keldermans uit Mechelen), rood-witte luiken...er is veel te ontdekken in Middelburg.
Tijd
ens de 2de Wereldoorlog werd het stadhuis grotendeels verwoest en stonden alleen de muren nog overeind, maar het werd in de oude staat hersteld na de oorlog.
De ontdekkingstocht door de stad liep op zijn eind en we dankten onze gidsen voor de
verrijkende rondleiding.
Voor het huiswaarts keren genoten we nog van een drankje in Café restaurant “Vriendschap”.
Om 18u30 werd het echt tijd om na een zonnige, leerrijke en aangename dag huiswaarts te keren. Dank aan iedereen die ons vergezelde en tot een volgende keer.
Walter en Irène