Bezoeken 2016

Bezoek aan het Nationaal Park de Biesbosch en Dordrecht

We zijn reeds midden september maar genieten nog van aangename temperaturen; het lijkt wel hoogzomer! Het ideale moment om onze daguitstap naar de Biesbosch en Dordrecht te beleven.
De autobus reed juist op het afgesproken vertrekuur de parking op en de heenreis naar Dordrecht verliep vlekkeloos. Om 10 uur werden we verwacht op de boot te stappen om de Biesbosch te verkennen, maar vermits we reeds om 9u30 ter plaatse waren, werden we door het bestuur van de vriendenkring getrakteerd op een koffie op het terras van “Down Town”.
Stipt 10 uur gingen we aan boord van “De Halve Maan” en begaven we ons naar het benedendek waar we vergast werden op… koffie met lekker gebak, terwijl de boot stilaan afvoer naar het natuurpark.
Daarna konden we bovendeks gaan genieten van het uitzicht. De kapitein gaf ons toelichting over het beschermde natuurgebied, het grootste zoetwatergetijdengebied van Europa.
Wilgenbossen, strandjes en kreken wisselden elkaar af. Af en toe zagen we een reiger. Veel meer dieren bewonen dit natuurpark o.a. de vos, de ree, de boommarter, de haas, maar de grootste trots van de Biesbosch, de bever. Het nut van zo’n beverfamilies : ze graven geulen en daarin groeien er plantensoorten die er vroeger niet waren. In 1988 en 1992 werden er ruim 40 stuks uitgezet. Inmiddels zwemmen er naar schatting zo’n 300 bevers rond. Met spijt hebben we er geen kunnen spotten. Aan het eind van onze rustgevende vaart kwamen we via de Merwede en de oude Maas terug aan in Dordrecht.
In Brasserie Downtown stonden de tafels gedekt. We konden met uitzicht op de Merwede, de Noord en de Oude Maas, genieten van een lekker aperitief en een smakelijke lunch volgens keuzemenu met wijn, dessert en koffie.
Veertien uur dertig tijd om onze beentjes te strekken. Onze 3 gidsen stonden klaar om met hun deskundige uitleg, ons door een deel van het Oude Dordrecht te gidsen.
Dordrecht heeft zijn ontstaan (ca.1120) te danken aan “de Thuredrecht” een riviertje te midden van veenmoerassen. Thuredrecht betekent zoveel als doortocht of trekvaart. Bij hinder van een veenbult werd het schip verder getrokken door middel van een paard, een matroos of moest de vrouw van de schipper de zware arbeid verrichten. Vele producten passeerden de havens van Dordrecht, maar van wijn en hout had Dordrecht het monopolie. Samen met Brugge en Gent was Dordrecht één van de bevoorrechte steden uit die tijd. We wandelden langs de oude huizen, en wat ons opviel waren de rijk gekleurde ramen en deuren. Onze gids lichtte ons toe dat je in Dordrecht kan kiezen tussen 55 Dordtse kleuren om je gevel op te frissen. Andere kleuren worden niet gedoogd.
We gingen verder langs “Hotel Culinair” met uitzicht op de Wijnstraat. “Jullie zijn niet dronken hoor”, zei onze gids, die huizen staan werkelijk voorovergebogen. “Op vlucht gebouwd”, doelbewust voorover laten hellen van de voorgevel van het bouwwerk was mode in de 17de en 18de eeuw.
Aangekomen bij de “Groothoofdspoort-Bellevue” van oudsher de belangrijkste stadspoort van Dordrecht hadden we nogmaals een prachtig zicht op het water van het drierivierenpunt. Met 150.000 passerende schepen per jaar vormen de rivieren het drukst bevaren knooppunt van Europa.
De oude laatgotische stadspoort werd rond 1440-1450 gebouwd en in 1617-1618 omsloten door een nieuwe renaissancepoort, die het huidige beeld bepaalt. In 1692 is het torentje door de huidige koepel vervangen. Aan de landzijde van de poort bevindt zich het stadswapen van Dordrecht en aan de waterzijde een afbeelding van de Dordtse stedenmaagd.
We kuierden verder langs de wijnstraat, de Kuipershaven met de Damiatebrug waar jonge waaghalzen van de brug het water indoken, vervolgens langs rijksmonument “Schroevendok Straatman”, gezichtsbepalend voor de Wolwevershaven.
Dit behoorde toe aan de Machinefabriek L. Straatman Ketelmakerij dat van 1902 tot 1996 aan de Kuipershaven gevestigd was. Het dok werd gebruikt om schepen deels uit het water te lichten zodat vanaf drijvende houten vlonders de scheepsroeren en schroeven gerepareerd of vervangen konden worden. Het had oorspronkelijk een hefvermogen van 30 ton. In 1952 is de capaciteit met tien ton toegenomen. De takel is een zeldzaam voorbeeld van een vroeg twintigste-eeuwse inrichting voor scheepsreparaties in een binnenhaven.
We wandeden verder en keken naar het beeld van Dordrechts Manneken Pis boven in de timpaan van het huis de Onbeschaamde. Het verhaal gaat dat toen de jonge prinses Juliana (12j. oud) vergezeld van haar moeder Wilhelmina, het beeld passeerden, voor de naaktheid van het jongetje een doekje moest gehangen worden.
Het stadhuis is tussen 1383 en 1388 gebouwd door Vlaamse kooplieden. Ze gebruikten het gebouw als markthal. Vanaf 1544 zetelde er het bestuur van de stad en vond het zijn huidige bestemming als stadhuis terug. Tussen 1835 en1845 is het gebouw ingrijpend verbouwd. De gevels verloren hun middeleeuws uiterlijk. Stadsarchitect G.N. ITZ gaf het pand een neoclassicistische voorgevel met een centrale, verhoogde en licht uitspringende zuilenportiek met fronton. De klokkentoren moest de macht van de bestuurders uitstralen en later werden nog 2 gietijzeren leeuwen aan weerszijde van de monumentale trap geplaatst.
Als laatst brachten we een bezoek aan de “Grote Kerk” een Brabants-gotische kruisbasiliek. Ze werd gebouwd naar het voorbeeld van de Franse kathedralen: een driebeuken schip met zijkapellen, transept of dwarsbeuk en koor met kooromgang en straalkapellen.
In 2007 werd in het Mariakoor het 34 stemmen tellende Bach-orgel geplaatst.
De kerk werd in 1457 ernstig beschadigd door een grote stadsbrand, maar vier jaar later was de schade volledig hersteld. We onthouden hier de namen van de Vlaamse bouwmeester Everaert Spoorwater die een belangrijk aandeel heeft gehad in de bouw en Antoon Keldermans, bijgenaamd “de Oude” Vlaams architect en beeldhouwkunstenaar.
De kerk kwam in 1572 in handen van de protestanten. Ze behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst van Monumentenzorg uit 1990.
We eindigden onze uitstap in Café Restaurant Merz, waar we samen gekomen met zijn allen op het zonovergoten terras genoten van een frisse degustatie. Iedere groep heeft met zijn gids kunnen genieten van een verschillend stukje Dordrecht. Misschien spreekt het sommigen nog aan om Dordrecht elk op eigen manier nog eens verder gaan te verkennen?

  Irene Moens & Walter Van De Wiele